Απο το βιβλίο της Αλκ. Παπαδάκη για καποιον που οταν το διαβασα βρηκα υπογραμμισμένο το κειμενο…
Πώς γίνεται, σ’αυτόν τον »ψεύτη κόσμο», ανθρωποι που αγάπησες, που τους κράτησες και σου κράτησαν το χέρι έστω και λίγο, που ορκιζόσουνα τότε – και το πίστευες – πως θα υπάρχουν πάντα στο κάδρο της ζωής σου…Πώς γίνεται να χάνονται…
Να μένουν μόνο σαν κιτρινισμένες φωτογραφίες στο αλμπουμ της ψυχης σου. Το ποδοβολητό της μοίρας ? Η σκόνη του χρόνου ? Οι φουρτούνες ? Οι καταιγίδες ? Η βιάση να προλάβεις εκείνο που δεν έρχεται ποτέ ? Πώς γίνεται…
Και φεύγουν οι μέρες, κυλά η ζωή και μένει μόνο η μυρωδιά απο το αγγιγμά τους να σ΄ακολουθεί. Και μια νοσταλγία, που σε πληγώνει γλυκά, κάτι δειλινά, που ο ήλιος βάφει τη θάλασσα τριανταφυλλί. Η κάτι νύχτες του καλοκαιριού, που δεν σ΄αφήνει ν΄αποκοιμηθείς το αρωμα της βιολέτας.
K. Sf 
τρυφερή Αλκυόνη!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
κάποιοι άνθρωποι έρχονται στην ζωή μας και είναι για να μείνουν, έχουν να μας διδάξουν και να τους διδάξουμε πολλά και άλλοι έρχονται για λιγότερο χρόνο…οφείλουμε να είμαστε ανοικτοί σε όλα τα ενδεχόμενα και να μη μελαγχολούμε όταν κάποιος φεύγει από την ζωή μας ή εμείς από την ζωή κάποιου άλλου..έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον ..έπαψα να αναρωτιέμαι πια..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Oφείλουμε να ειμαστε ανοικτοί σε ολα τα ενδεχομενα !!! »
Σωστα το λες, δυσκολο στην πραξη γιατι περνας απο πολλες φασεις, και χρειαζεται χρονος, για καποιους λιγος για αλλους περισσοτερος, και για ορισμενους ειναι πολυ δυσκολο ισως να καταλαβαινεις τι υποννοώ και δεν μιλαμε για ερωτικη σχεση, μιλαμε για φιλική !!
Δεν αφορα προσωπικα εμενα αλλα πολυ κοντινο μου προσωπο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ειλικρινά θα σου έλεγα πως λυπάμαι πλέον αυτά τα άτομα..όποιος δεν έχει την δύναμη να προχωρήσει μπροστά πρέπει να τον λυπόμαστε , γιατί μένει όμηρος του παρελθόντος , ενώ όλη η φύση μας μαρτυρά την εξέλιξη και την κίνηση προς τα εμπρός..είναι μια αδυναμία συναισθηματικής φύσεως…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το γνωριζω οτι ειναι μια αδυναμία συναισθηματικής φύσεως.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όπως θα έλεγε και ο Νίκος Σιδέρης…-«δεν πειράζει.»-.και μου έδωσες αφορμή μέσα από αυτήν την κουβέντα να ποστάρω κάτι που ήθελα εδώ και καιρό..!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!