Σ’ Εσένα που πίστεψες…στις φιλίες…

Απο το βιβλίο της Αλκ. Παπαδάκη για καποιον που οταν το διαβασα βρηκα  υπογραμμισμένο το κειμενο…

Πώς γίνεται, σ’αυτόν τον »ψεύτη κόσμο», ανθρωποι που αγάπησες, που τους κράτησες και σου κράτησαν το χέρι έστω και λίγο, που ορκιζόσουνα τότε – και το πίστευες – πως θα υπάρχουν πάντα στο κάδρο της ζωής σου…Πώς γίνεται να χάνονται…

Να μένουν μόνο σαν κιτρινισμένες φωτογραφίες στο αλμπουμ της ψυχης σου. Το ποδοβολητό της μοίρας ? Η σκόνη του χρόνου ? Οι φουρτούνες ? Οι καταιγίδες ? Η βιάση να προλάβεις εκείνο που δεν έρχεται ποτέ ? Πώς γίνεται…

Και φεύγουν οι μέρες, κυλά η ζωή και μένει μόνο η μυρωδιά απο το αγγιγμά τους να σ΄ακολουθεί. Και μια νοσταλγία, που σε πληγώνει γλυκά, κάτι δειλινά, που ο ήλιος βάφει τη θάλασσα τριανταφυλλί. Η κάτι νύχτες του καλοκαιριού, που δεν σ΄αφήνει ν΄αποκοιμηθείς το αρωμα της βιολέτας.

Hold my hand, be my friend…

Σου δίνω το χέρι μου,  πιάσε το όποτε το έχεις ανάγκη, δεν είσαι μόνη…

Κράτα το γερά όποτε θέλεις….Μην με ρωτάς, απλά κράτα.

Η φιλία είναι συντροφιά…  Νιώσε την ζεστασιά όταν κρυώνεις.

Άσε το μόνο όταν θέλεις να πετάξεις, γιατί είσαι πάντα ελεύθερη.

Αυτό το χέρι σου δίνετε, οποτε το επιθυμείς εσύ.

Αλλά δεν θα σε «κρατάει» ποτέ… Δεν θέλει να εξουσιάσει…ΠΟΤΕ

Αφήστε με στο ροζ συννεφάκι μου.

Vradino

Ναι θέλω να ζω στο ροζ σύννεφο που έχω ανεβεί εδώ και χρόνια, αφήστε με εκεί γιατί αν με κατεβάσετε, θα σταματήσω να πιστεύω, αν δεν πιστεύω, θα τα απαξιώσω όλα κι αν τα απαξιώσω όλα σύντομα εκτός από απογοητευμένη θα οδηγηθώ στο » ματαιότης, ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» !

Αφήστε με γιατί από δω μπορώ να κάνω όνειρα. Από ‘ δω , δεν κλείνω τα μάτια στον κόσμο, δεν κλείνω τα αυτιά στις πραγματικές φωνές που μιλούν για αδικία, για εγωισμούς, για συμφέροντα, δεν τα αγνοώ, αν τα αγνοήσω, ναι ζω σε άλλο κόσμο, αλλά αν μείνω μόνο να παρατηρώ τις αδικίες, τους ατομιστές, και συμπεριφορές που προσβάλλουν αυτά που θεωρώ σημαντικά, θα «πνιγώ» σε αυτά, θα γίνω ένα με αυτά..

Αφήστε με στο συννεφάκι μου γιατί εκεί πάνω ακόμα πιστεύω ότι είναι ωραία η ζωή. Ακόμα πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι, Άνθρωποι.

Αφήστε με γιατί όταν με κατεβάζετε από κει, απογοητεύομαι. Αφήστε με γιατί από…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 94 επιπλέον λέξεις

Oτι αξιζει αντεχει στο χρονο…

Ο χρόνος φεύγει, οι φίλοι μένουν, οι πραγματικοι φιλοι οχι οι απλα γνωστοί…αυτοι ειναι που νοιαζονται για σενα.

Δεν είναι ο χρόνος που δένει τους ανθρώπους.
Είναι οι στιγμές, οι πράξεις, τα αισθήματα… τα αμοιβαία αισθήματα.

Γι’ αυτο οσους χρειαζεστε στη ζωη σας κανετε οτι μπορειτε για να μεινουν εκει….

Μια αγκαλια…

Μια αγκαλιά μπορεί να πει περισσότερα από όσα μπορείς να εκφράσεις με λέξεις, «είμαι εδώ…»
«μη φοβάσαι…», «μου έλειψες»…

Μακάρι…

Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε όλα όσα νιώθουμε, τη στιγμή που τα νιώθουμε και όχι όταν θα είναι αργά.

Το να το συλλάβεις σαν ιδεα για καποιον σαν και σενα που ‘πιανει’ το χερι του, ευκολο. Το να το υλοποιήσεις όμως θελει κοπο και χρονο. Εθελοντικη προσφορα στα μικρα παιδια που επισκέπτονται τους γιατρους, ξεπερνώντας λιγο τις φοβιες τους.

 

ΧΙΟΣ, Μια βόλτα στο νησί του Ομήρου

https://youtu.be/tcC4odd1aG8

Βραδυνή άποψη στη Χώρα Μυκόνου

The sound of silence…

https://youtu.be/u9Dg-g7t2l4?list=PLMXYyz1BXh8fpHPvehLJWraACbo7_9_FS

The sound of silence…Ποσο πιο δυνατα θα μπορουσε να το φωναξει ο ανθρωπος !!!

 

Το ψεμα, καθως και οι δικαιολογιες που ειναι συνωνυμες με τα ψεματα, προσβαλoυν αυτον που τα ακουει και ταπεινωνουν αυτον που τα λεει.
ΠΟΤΕ το αντιστροφο !!!

Και βεβαια να αγαπαμε την αληθεια και να συγχωρουμε το ψεμα.
Μια φορα, ΠΟΤΕ πανω απο μια γιατι τοτε ειναι επιλογη και προθεση.

 

Χαρισμενο, αγαπημενο τραγουδι με συμπαθεια σε αυτους που το ηθος και οι αξιες τους φτανουν ως εκει…Ως εκει που επιλεγουν ολα αυτα για οποιον λογο εξυπηρετωντας μονο προσωπικο συμφερον σκοπιμοτητες και ιδιοτελεια.

 

Γιατι καποιες αξιες ειναι πανω απ ολα και απ ολους…θαπρεπε να ξερουν πως…ο ηχος της σιωπης κανει κροτο !!

 

Ανθρωποι ?

Aπο την μια πλευρά:         Οι κυριαρχικοί, οι ψευτες, οι υποκριτες, οι αλαζόνες, οι σκληροί, οι αδικοι, οι διπρόσωποι, οι κακότροποι… Αραγε αυτοι οι ανθρωποι είναι καλοί ??
Απο την άλλη πλευρά:        Oι ευαίσθητοι, οι ονειροπόλοι, οι καλοσυνάτοι, οι ισορροπιστές, οι αλτρουιστές, οι αληθινοί, οι δίκαιοι…

Αλήθεια σκεφτήκατε ποτε σε ποια ομάδα ανήκετε  ;

Ομορφη Κρήτη

Ταξιδι στο Πήλιο

Προτιμώ να το δείχνω…

Οταν αγαπώ κάποιον προτιμώ να το δείχνω. Το χρησιμοποιώ δύσκολα, ακριβώς επειδή για μενα είναι σημαντικό και σημαίνει πολλά. Το συναίσθημα δεν εκφράζεται πάντα με ενα «σ’αγαπώ». Μπορεί να εκφραστεί μ’ενα χαμόγελο, ενα «να προσέχεις», με θυμό, με παντελή και απρόσμενη εξαφάνιση.

Γιατί ποτέ δεν εχεις ανάγκη να εξαφανιστείς για να αποφύγεις εναν άνθρωπο που δεν αγαπάς.

 

Aλλάζω…

Μου αρεσουν οι υποσχεσεις σου…..
Ξερεις να τις ντυνεις με παραμυθιασματα…. Με χρυσοσκονη….. Που στο πρωτο αερακι χανονται….. εξανεμiζονται….
Χανετε ολη η μαγεια που επλασες….. μαζι με τις υποσχεσεις σου…..
Ποσες φορες πρεπει να αναθεματισω τις στιγμες που πιστεψα στο ψεμα σου…..

B.A.

Το πληρωμα του χρόνου.

Το πλήρωμα του χρόνου έρχεται, άλλοτε σύντομα κι άλλοτε μετά από χρόνια.
Αλλά έρχεται… αργά ή γρήγορα όμως έρχεται.
Για όλους και για όλα.. 🌿
Άλλες φορές σε μικρές δόσεις, σαν τσίμπημα κουνουπιού,
ίσα-ίσα έτσι να σε ταρακουνήσει λίγο απ’ την βολική καθ’ όλα θεσούλα σου..
Άλλες φορές έχει τη μορφή χαστουκιού που δεν ξέρεις από που σου έρχεται.. 🍁
Και άλλες πάλι σαν ένα χτύπημα κάτω από την ζώνη όπου πλέον σε ρίχνει στα πατώματα..
Τόσο απλή είναι η ζωή μας και ας την έχουμε καταντήσει τόσο σύνθετη..
Ότι δίνεις, παίρνεις… Δύο λέξεις τόσο κατανοητές, τόσο προβλέψιμες. 🌿
Κι όμως μπερδεύουν..κι όμως παιδεύουν
κι όμως περιπλέκουν χιλιάδες φορές τα πράγματα.
Τώρα θα μου πεις..κι αν δίνεις, δίνεις, δίνεις και δεν παίρνεις;
Εεε δε μπορεί κάποια στιγμή θα πάρεις μια γενναία επιταγή φίλε μου.
Θα γευτείς γλυκούς και νόστιμους καρπούς
για μια προσπάθεια που έχεις σπείρει σπόρους πριν από καιρό.
Μια συγγνώμη που περίμενες για χρόνια και σε πλήγωνε τόσο η καθυστέρηση της. 🌸
Μια δικαίωση που χάθηκε στο δρόμο..
Μια αναγνώριση του χαρακτήρα και της ψυχούλας σου
από κάποιον που ίσως δεν σε είχε εκτιμήσει όπως θα έπρεπε..
Μια ζεστή, μια τρυφερή αγκαλιά θα την λάβεις..
Ένα εγκάρδιο ευχαριστώ..
Έστω κι ένα αληθινό «σ’ αγαπώ», θα το ακούσεις κάποτε. 💚
Όλα επιστρέφονται..τόσο η θλίψη, όσο και η χαρά..
Τόσο η ευτυχία, όσο και η δυστυχία.
Γυρίζουν πίσω στον αποστολέα τους, «πακέτο».
Και αν λες εγώ θα κάνω ότι γουστάρω και δε με νοιάζει τι προκαλώ στους γύρω μου,
τότε φίλε μου είσαι βαθειά νυχτωμένος..
Καλώς ή κακώς όλα εδώ πληρώνονται..
Όλα τα βρίσκεις μπροστά σου, πλάι σου,
απέναντι σου να σου κλείνουν το ματάκι πονηρά ή με φωτεινό χαμογελάκι.. 😃
Στο πλήρωμα του χρόνου.. 🌿

. . . . .
Της Μοσχούλας Σολάκη 🌟